«تجربه‌ی من از دوران پس از اسفند ۹۸، بیش از هرچیزِ مربوط به دنیای بیرون، در نسبت با خود و معنای وضعیت تنهایی شکل گرفت.
راه‌حلِ تغییر شکل ارتباطی و پناه بردن به امکانات ارتباط مجازی، چاره و آرام‌بخش نبود. هویت تختِ برآمده از تصاویر این ابزارها، تأکیدی بود بر همان زخم.»
سالانه‌ی عکس دانشجویان عکاسی دانشگاه تهران از سال ۱۳۹۵ و به همت انجمن علمی این رشته آغاز به کار کرد. این رویداد با هدف بررسی جایگاه عکاسی دانشگاهی در فضای هنری ایران شروع شد و طی دوره‌های مختلف کم‌کم بخش‌های دیگری مثل نشست‌های تخصصی، جلسات نقد و بررسی آثار، گفتگو با هنرمندان و پخش فیلم مستند عکاسان بزرگ نیز به آن اضافه شد تا جایگاه و بار علمی آن افزایش پیدا کند. شرکت‌کنندگان در این نشست‌ها هرساله از شهرهای مختلف کشور در پردیس هنرهای زیبا گردهم می‌آیند (یا در دوران کرونا از کشورهای مختلف جهان در نشست‌های مجازی شرکت می‌کنند) تا با به‌وجود آوردن فضایی صمیمی و دوستانه و در عین حال تخصصی، تعامل بیشتری میان جامعه‌ی عکاسی کشور با عکاسی دانشگاهی ایجاد شود. بخش جنبی سالانه هم به آثار استعدادهای نوظهور عکاسی کشور اختصاص داده شده تا این رویداد دانشگاهی بیش از پیش نقش خود را در پویاتر کردن جامعه‌ی عکاسی کشور ایفا کند.
