«تغییر کاربری آتشکده به مسجد، خانه به مدرسه، باغ به برج، بوستان به پارکینگ، پیاده رو به خیابان، در به پنجره، پنجره به دیوار؛ حالا هم تغییر کاربری نمازخانه‌ی خواهران پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران به «مکان سومِ» برخی دختران محصل در این دانشکده. مکانی برای استراحت و خواب بین روز و در سکوت، انجام دادنِ پروژه‌های کلاسی.
عبارتِ «مکان سوم» در معماری اولین‌بار توسط ری الدنبرگ به کار برده‌ شد و به مکانی عمومی اطلاق شد که جایی میان مکان اول یعنی خانه و مکان دوم یعنی محل کار یا تحصیل است و می‌توان با دیگر افرادِ بیشتر غریبه و کمتر آشنا روبه‌رو شد و هم‌کنش‌های اجتماعی صورت داد. روابط اجتماعی شکل گرفته در این مکان‌ها سبب زنده ماندن فضای مدنی جامعه می‌شود و جامعه‌ی نه‌چندان کوچک دانشجویان محصل پردیس هنرهای زیبا هم از این قاعده مستثنی نیست. با این تفاوت که شکل هم‌کنش‌های اجتماعی در این مکان به‌طور کلی متفاوت است و تنها از راه ردوبدل کردن پوششی به‌عنوان روانداز برای خواب، گفتگو برای رسیدن به توافق بر سرِ خاموش یا روشن ماندن چراغ سقف و یا تذکر رعایت سکوت صورت می‌گیرد و بسیار کم پیش می‌آید که موضوع گفتگو از این‌ها فراتر برود چون این فضا علی‌رغم عنوان رسمی‌اش، در ذهن اغلب دانشجویان به مکانی برای دور ماندن از سرمای هوای نیمه‌ی اول سال‌های تحصیلی و یا صرفاً پناهگاهی آرام و امن و راحت تغییر کاربری داده‌ است.»