یازدهمین نشست سالانه‌ی پنجم با عنوان «هنر معاصر و هم‌عصری در جامعه ایران» از ساعت ۱۷ تا ۱۹ روز چهارشنبه ۶ اسفند ۱۳۹۹ برگزار شد. سخنرانان این نشست امیر مازیار، مهدی یوسفی و مهدی انصاری بودند.
در ابتدای نشست مهدی انصاری به کلمه‌ی معاصر اشاره کرد و گفت به آثار دهه‌ی ۶۰ در تفکر بازمانی معاصر اطلاق می‌گردد.
در ادامه امیر مازیار گفت: چرا می‌پرسیم معاصر چیست؟ چرا این سؤال را داریم؟ این سؤال غریب به نظر می‌رسد. هر اثری که در زمان تولید می‌گردد معاصر است به استثنای آثاری که سنتی هستند و آن‌ها را در جامعه می‌شناسیم. او برای این سؤال دو ریشه را تعریف کرد. تفکر این‌جایی و آن‌جایی.
مازیار ادامه داد: در ادبیات چند دهه‌ی اخیر این سؤال همیشه برای ما مطرح بوده. چرا این سؤال برای ما آن‌قدر اهمیت دارد؟ ما از زمانی که آگاهانه درگیر تعامل با هنر مدرن غرب شدیم دچار مسئله‌ی ناهمزمانی شدیم. گویی حقیقت در یک افق زمانی خاص قرار دارد که غرب در آن زندگی می‌کند، انگار ما از این امر صحیح و منطقی دوریم و شیوه‌های ما کهنه و ناهمزمان است. نظر من این است که امروزه این طرح بحث‌ها فایده‌ی چندانی ندارد و برآمده از این است که ما از قلمرو تولید حقیقی یا فکر کردن حقیقی دور شده‌ایم یا احساس کمبود اعتماد به نفس می‌کنیم. خودمان را به حواشی و اسم‌ها سرگرم کرده‌ایم و بین عناوین سرگردانیم.
از نظر مازیار هنرمند کسی است که می‌تواند اتفاق را با اثر نشان دهد و نه صحبت‌های پیرامون آن.
یوسفی اشاره کرد اندیشمند غربی وقتی از هنر معاصر صحبت می‌کند منظور وی هنری است که زمانی آغاز شده و حالا ادامه می‌یابد اما در این‌جا بحث متفاوت است. تفاوت اندیشمند ایرانی با اندیشمند غربی وقتی از مدرنیته صحبت می‌کند این است که اندیشمند غربی از برهه‌ای صحبت می‌کند که ۲۰۰ سال است شروع شده اما در ایران به دوره‌ای اطلاق می‌شود که هنوز نیامده. هنرمند کماکان در همان زمانبندی است و اولترامدرن است چرا که هنوز تصور می‌کند آینده، گذشته و حالی وجود دارد که در صدد همپا شدن با حال است.
یوسفی گفت: دو دسته نوشته در این باره وجود دارد که با آن روبه‌رو می‌شویم. دسته‌ی اول کماکان در تلاش برای یافتن الگویی هستند که در هنر پیاده شود. هنر معاصر وضعیتی برایشان تلقی می‌شود که ویژگی‌هایی دارد و این نگاه، نگاهی سبک‌شناسانه است. نوشته‌های دوم بازگشتی است به آنچه داشتیم و مسئله برای آن‌ها این است: چطور آنچه داشتیم را به‌روزرسانی کنیم (بازگشت‌گرایی).