دانشجوی مقطع کارشناسی عکاسی دانشگاه تهران، ورودی ۱۳۹۷
«اولین دخالت در طبیعت منطقهی دربند توسط افرادی بود که از طالقان به این منطقه کوچ کرده بودند. بعد از کشف شدن این منطقه و طی گذشت سالها، سازهها به طبیعت دربند اضافه شدند؛ در زمان قاجار، دربند تفرجگاهی سکونتی برای شاهزادگان بود و در زمان پهلوی اول به مهمانخانه و ویلاهایی برای طبقهی اشراف تبدیل شد. امروزه کمتر اثری از طبیعت در این تفرجگاه باقی مانده است. رستورانها به حداکثر خود رسیدهاند و فضایی دستساخته، تصنعی و بیاصلونسب را جایگزین طبیعت بکر دربند کردهاند.
طبیعت اصلی این مکان به حاشیهها رانده شده است؛ تنها میتوان گوشه و کنارههای این تفرجگاه اصیل بودن طبیعت را دید. چشماندازی تصنعی که ساخته و پرداختهی دست بشر است اکنون بیش از هرچیزی در اینجا دیده میشود و طبیعت وسیلهای برای جذب مشتری است.»