دانشجوی مقطع کارشناسی عکاسی دانشگاه تهران، ورودی ۱۳۹۴
«دهه‌ی هفتاد در جغرافیای من، نماد تفاوت و تمایز و نشانه‌هایی از ازادی برای نسل‌های پیشین بود.
بیشتر از همه برای آن‌هایی كه در سال‌های شصت چشم گشوده‌اند…
كودكان ایشان در سال‌های هشتاد زاده شدند.
سرخوش، رها و فارغ از تلاطم جهان و رؤیاهای پدران‌شان.
ایشان رویاهای ما را، ترس‌ها و وهم‌های ما را، تجربه می‌کنند و نگران نیستند… چه كه بترسند.
پرسال‌ترین‌شان، هنوز وارد دهه‌ی سوم زندگی نشده است. و با همین اندک بهار، سیگار و علف و کوکائین را تجربه کرده، رابطه‌ی جنسی داشته و بر بدن‌اش اگر اثرات چاقو و زخم‌های خودآزاری را فراموش کنیم، نقشمایه‌هایی حك كرده است.
برای ما، این تجربه‌ها بزه بوده‌اند و برای این نسل، نشانه‌ی کول بودن است و هر کس که شجاع‌تر بوده باشد، شاخ‌تر و بزرگ‌تر دسته …
البته كه تعداد فالوئرهای اینستاگرام و خرید و فروش کانال‌های تلگرامی هم به‌حساب می‌آیند.
اگر سنگ را گرم كنیم و بعد سرد كنیم و دوباره آتش بر آن بگشاییم، این‌جا و آن‌جا ترك خواهد خورد.
ایشان بازمانده‌های زمهریر و آتش‌اند…»
