دانشجوی مقطع کارشناسی عکاسی دانشگاه تهران، ورودی ۱۳۹۹
«در مسیر حرکت انسان، دشواریها قرار میگیرد. انسان دچار شتابزدگی میشود و آن خود مانع بزرگتری میشود برای رهایی. آنچه که در شرایط گوناگون انسان را بر خود و موقعیت مسلط میکند، خلوت است. خلوت؛ تنفسی است عمیق برای ایجاد فضا در ذهن و بازیابی جسم. و من آن را در طبیعت یافتهام. بی آنکه بگوید میفهمم و با آنکه زمزمه نمیکند نشانم میدهد. فرصت میدهد لحظهای بالاتر قرار گیرم، مسیر و ابعاد را بررسی کنم. همزمان ساکن و متحرک تبدیل میکند تا در جزئیات و سپس در کل تعمق کنم. و در نهایت رشد کنم. در یک لحظه آنچه به دنبالش هستم را می بینم و عبور میکنم. این است که در طبیعت میپرسم، میبینم، پاسخ میگیرم و کلیدهای امید و پیام را مییابم.»