«چیزی که نمی‌تواند عمق درد را نشان دهد، کلمه است. کلمات معنای واقعی درد را منتقل نمی‌کنند. آن‌ها صرفاً واژه‌های منتسب شده‌ای هستند برای چیزی. اما بدن انسان فرایندهایی را که حین تجربه کردن یک حس اتفاق می‌افتد، ضبط و ثبت می‌کند؛ همان‌طور که هستند.
این مجموعه ثبت رویدادی‌است با استفاده از نشانه‌هایی از مکان آن رویداد و مسبب آن، و نشانه‌هایی که ناگریز بدن تا سال‌های سال با خود حمل می‌کند.»
سالانه‌ی عکس دانشجویان عکاسی دانشکدگان هنرهای زیبای دانشگاه تهران از سال ۱۳۹۵ و به همت انجمن علمی این رشته آغاز به کار کرد. این رویداد با هدف بررسی جایگاه عکاسی دانشگاهی در فضای هنری ایران شروع شد و طی دوره‌های مختلف کم‌کم بخش‌های دیگری مثل نشست‌های تخصصی، جلسات نقد و بررسی آثار، گفتگو با هنرمندان و پخش فیلم مستند عکاسان بزرگ نیز به آن اضافه شد تا جایگاه و بار علمی آن افزایش پیدا کند. شرکت‌کنندگان در این نشست‌ها هرساله از شهرهای مختلف کشور در پردیس هنرهای زیبا گردهم می‌آیند (یا در دوران کرونا از کشورهای مختلف جهان در نشست‌های مجازی شرکت می‌کنند) تا با به‌وجود آوردن فضایی صمیمی و دوستانه و در عین حال تخصصی، تعامل بیشتری میان جامعه‌ی عکاسی کشور با عکاسی دانشگاهی ایجاد شود.