«محدودیت‌های زندگی در شهرک‌های نظامی حائلی است بین افراد ساکن در آن‌جا و مردمی که در شهر زندگی می‌کنند و به‌نوعی آن‌ها را از هم جدا می‌کند و در یک محیط کنترل‌شده‌تر قرار می‌دهد.
علی‌رغم تنوع و آزادی کمابیش بیشتر شهر، این منطقه را برای عکاسی انتخاب کردم. در ابتدا دلیل این انتخاب، سردرگمی و اضطراب ناشی از حضورم در شهر بود. در مکان‌های بسته و کوچک احساس تسلط بیشتری دارم. ناخودآگاه برگشته بودم به یک مکان تحت کنترل و همه‌ی محدودیت‌هایی که همیشه از آن‌ها فرار می‌کردم؛ بین آدم‌هایی که نمی‌شناختم‌شان اما با آن‌ها در یک حصار بودم و از این جهت احساس راحتی می‌کردم.
شهرک نظامی دوهزار واحدی در ۳۰ کیلومتری شرق تهران واقع شده است (به غیر از افراد ساکن در این شهرک، برای ورود سایر افراد محدودیت‌هایی وجود دارد).»