«این‌جا کویری به نام خارا در شرق تالاب خشک شده‌ی گاوخونی در نزدیکی کویر مرکزی ایران است. کویری که شاید تا چند سال پیش و قبل از افتتاح سدهای عظیمی بر روی رودخانه‌ی کارون و سرچشمه‌های آن در استان چهارمحال و بختیاری و جریان داشتن آب در رودخانه‌ی زاینده رود، کمتر کسی جرئت حضور در این مناطق را به دلیل باتلاقی بودن آن داشت. اما خشک شدن تالاب گاوخونی و تبدیل شدن آن به نمکزار، فرصتی را برای افرادی فراهم آورده تا بدون نظارت درست سازمان حفاظت محیط زیست، با وسایل نقلیه‌ی مجهز خود، چهره‌ی این سطح زیبای نمکزاری را مورد هجوم تفریحات به اصطلاح سالم خود قرار دهند. تفریحاتی که جز تخریب محیط زندگی جانوران و گیاهان بیابانی، و نابود کردن زیست‌بومِ به‌شدت حساس مناطق خشک و کم آب کشور، فرجام دیگری برای مناطق کویری ایران نخواهد داشت.
در این مجموعه سعی کرده‌ام تا جای ممکن عکس‌هایی که گرفته‌ام فاقد خط افق و بیشتر میل به سمت انتزاع داشته باشند. شاید تصاویر در نگاه نخست دارای وجهی زیبایی‌شناسانه و حتی در بعضی از موارد رد لاستیک‌ها شبیه به رد رنگ بر روی بوم نقاشان شیوه‌ی اکسپرسیونیسم انتزاعی باشند؛ اما در نگاه من این خطوط خراش‌ها و زخم‌هایی هستند که ما انسان‌ها به اسم سفر و تفریح، بر روی پوست زمین انجام می‌دهیم.
خراش‌هایی که به‌هیچ‌وجه قابل جبران نیستند، خصوصاً در زیست‌بوم‌های به‌شدت حساس مناطق خشک و کویری.»