«سال‌های نوجوانی با تغییرات سریع بدنی یا به اصطلاح بلوغ جسمی و رشد فردیت همراه است که این امر در کنار جنسیتِ زن بودن، خانواده‌ها را در چالشی قرار می‌دهد که در عین پذیرش استقلال نوجوانِ دختر، بر نگرانی و حساسیت آن‌ها می‌افزاید و از سوی دیگر، نوجوانِ دختر که همراه با این تغییرات جسمی، وارد حیطه‌‌ای جدید از مسئولیت‌ها و تعاریف اجتماعی می‌شود، می‌کوشد در کنار تلاش برای دست‌یابی به فردیت و استقلال خویش، خرسندی والدین را نیز حفظ کند. با وجود این شرایط و عکاسی از این موضوع در شهرستان،  با این واقعیت مواجه شدم که عکاسی از دختران نوجوان در واقع، عکاسی از یک تابوی اجتماعی است و موانعی بر سر راه عکاسی از این موضوعِ به گفته‌ای محذوف، وجود دارد.
عکاسی مجموعه حدود یکسال به طول انجامید و نخست مبادرت به عکاسی پرتره‌ی محیطی در فضای عمومی و خصوصی کردم؛ اما در نهایت با توجه به شناختی که در طی رابطه‌ی تعاملی با موضوع به ‌دست آوردم، بر آن شدم که با حذف هرگونه سوگیری با ایجاد فضایی خنثی، بر بدن متمرکز شوم که به نوعی مشمول تربیت و انضباط بدنی است که نظام‌های اجتماعی و هنجارساز، بر آن اعمال می‌کنند و هر اندازه که فردیت حاشیه‌ای‌تر باشد، این فرآیند با کنترل بیشتری اعمال می‌شود؛ برای مثال نظام اخلاقی عرفی جامعه، جنسیت ویا زن بودن را در مرکز توصیف و تعریف قرار می‌دهد و با اعمال و تکرار معیار‌های اخلاقی ِخاصی سعی در جهت‌دهی رفتار فرد دارند و شاید زبان بدن که ویژگیِ هر بدن زنده‌ای است، بتواند به نوعی سرپیچی از این انضباط و تعریف‌های از پیش آماده را نشان دهد؛ امری که در مجموعه سعی بر بازنمایی آن داشته‌ام و در این راستا از نوعی از عکاسی، از جمله: استفاده از پس‌زمینه‌ی سفید، نور فلاش استودیویی در کنار نور روز بهره برده‌‌ام و شیوه‌ی انتخاب سوژه‌ها به صورت فراخوان با این متن: «کسانی که دوست دارند عکسی هنری از خود داشته باشند اما مایل نیستند چهره‌شان مشخص باشد» و طی جلسات معارفه صورت گرفته‌ است. اجرای نهایی عکس‌ها در اندازه‌ی ۷۰*۷۰ خواهد بود.»